Σε πιάνει θλίψη και οργή για τους τόσους συνάδελφους προπονητές και αθλητές που τόσο καιρό μακριά από το γήπεδο, πέρα από την άθληση τους και το κομμάτι της διασκέδασης μέσο του αθλητισμού, επίσης ΖΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟ! ΦΕΡΝΟΥΝ ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ και πρακτικά είναι με δεμένα τα χέρια και τα πόδια.
Η πανδημία έφερε στην φόρα μια ακόμα τεράστια παθογένεια του ελληνικού αθλητισμού. Καθώς η πλειονότητα των αθλητών και προπονητών είναι ανασφάλιστοι. Από Α2 μπάσκετ και Α' κατηγορία Γυναικών στο ποδόσφαιρο μέχρι παιδικό και τοπικό! Συν όλες τις κατηγορίες ερασιτεχνικών αθλημάτων. Με την ανοχή του κράτους. Καθώς δεν γίνεται να βλέπεις χιλιάδες προπονητές και αθλητές και ελάχιστες συμβάσεις εργασίας. Σίγουρα κάτι φαίνεται λάθος και είναι λάθος. Καθώς αν ήταν ασφαλισμένοι θα δικαιούνταν το επίδομα της κυβέρνησης. Οπότε ας μην ρίχνουμε 100% την ευθύνη εκεί.
Μας αρέσουν οι πράξεις όμως και όχι απλά η κριτική. Αυτές οι δύο χαμένες σεζόν λοιπόν λόγω κορονοιού μπορούν και μας επιτρέπουν να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Όπως η ασφάλιση! Γιατί μακάρι ποτέ ξανά να μην ζήσουμε κάτι ανάλογο, αλλά έχουμε δει και γνωρίζουμε τόσα πολλά περιστατικά τραυματισμών με τεράστια οικονομική επιβάρυνση που πλήρωσαν αθλητές από την τσέπη τους. Απολύσεις προπονητών χωρίς αποζημίωση και πολλά ακόμα παραδείγματα.
Επομένως προτείνουμε από την νέα σεζόν να επιβάλεται η υποχρεωτική ασφάλιση όλων όσων συμμετέχουν σε έναν αθλητικό οργανισμό. Τουλάχιστον για τις ώρες που είναι στο γήπεδο. Και όχι απλά να έχουν προφορικές δικλείδες ασφαλείας, που τηρούνται με το σταγονόμετρο.
Αυτά και άλλα πολλά τα οποία θα ήθελα να συμμετάσχουν και άλλοι φίλοι της σελίδας μας σε έναν διάλογο όπου θα μπορούσαμε να ανταλλάξουμε απόψεις και εμπειρίες για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Με αλήθειες όμως. Αυτήν την στιγμή χωρίς βάση θέλουμε να πατήσουμε γερά και να πάμε μπροστά. Αυτό δεν γίνεται. Κανείς δεν θα δώσει λύση σε κάτι που δεν αναγνωρίζει ως πρόβλημα. Αν οπότε δεν ενωθούν φωνές, δεν θα ακουστεί τίποτα.
0 Σχόλια