Η Σκιά του Υπερ-Απαιτητικού Γονέα στον Παιδικό Αθλητισμό

Όταν το «όνειρο» του γονιού γίνεται βάρος για το παιδί…

Στον αναπτυξιακό αθλητισμό, ο ρόλος του γονέα είναι καθοριστικός: υποστηρικτικός, ενθαρρυντικός, καθοδηγητικός. Όταν όμως αυτός ο ρόλος μεταμορφώνεται σε ασφυκτική πίεση, το αποτέλεσμα δεν είναι πρόοδος αλλά ψυχική φθορά.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο γονιός δεν βλέπει απλώς το παιδί του ως αθλητή, αλλά ως προέκταση των δικών του ανεκπλήρωτων φιλοδοξιών. Θέλει «το καλύτερο» για το παιδί του, αλλά συχνά με όρους δικούς του. Εστιάζει μανιωδώς στην επίδοση, στην ατομική βελτίωση, στην εμφάνιση και – όλο και πιο συχνά – στην προβολή στα social media.

Η κάθε ντρίπλα, η κάθε προπόνηση, η κάθε στιγμή πρέπει να καταγράφεται, να ανεβαίνει, να επιβεβαιώνει πως “το παιδί ξεχωρίζει”. Μα η προβολή αυτή δεν έχει να κάνει τόσο με το παιδί. Έχει να κάνει με την ανάγκη του γονιού να τραβήξει προσοχή, να αναγνωριστεί, να αποδείξει στους άλλους – και ίσως στον ίδιο του τον εαυτό – ότι έχει ένα παιδί “ταλέντο”.

Οι συνέπειες για το παιδί...

Το παιδί αισθάνεται πως δεν αγωνίζεται για τον εαυτό του αλλά για να ανταποκριθεί σε προσδοκίες που δεν ορίζει. Αρχίζει να συνδέει την αγάπη και την αποδοχή με το αποτέλεσμα και την εικόνα. Δεν χαίρεται το παιχνίδι. Αγχώνεται. Φοβάται το λάθος. Χάνει τη φυσική του ροή.

Η εσωτερική του φωνή αντικαθίσταται από εξωτερικές απαιτήσεις. Η προσωπική του εξέλιξη παραμερίζεται από τη δίψα για «καριέρα». Σταδιακά, ενδέχεται να οδηγηθεί στην απογοήτευση, την απώλεια αυτοπεποίθησης, ακόμη και στην εγκατάλειψη του αθλήματος.

Η πραγματική αποστολή του γονιού...

Ο γονιός είναι εκεί για να συνοδεύει, όχι να οδηγεί. Για να στηρίζει το παιδί του να εξελιχθεί ως άνθρωπος και ως αθλητής με βάση τις δικές του επιθυμίες, όχι τις φιλοδοξίες του ενήλικα. Η πραγματική επιτυχία δεν είναι να βγει στα πρωτοσέλιδα ή στα reels των social media, αλλά να μεγαλώσει με αγάπη για τον αθλητισμό, με αυτοεκτίμηση και εσωτερική ηρεμία.

Το παιδί χρειάζεται χώρο να αποτύχει, να μάθει, να χαρεί. Κι αυτό, δεν αποτυπώνεται σε ένα story. Ζει στις σιωπές της διαδρομής, στις αγκαλιές μετά την ήττα, στα βλέμματα που λένε “είμαι περήφανος για σένα” ακόμα κι όταν δεν σκοράρεις.

© Κώστας Τσιμτσίρης

Υπεύθυνος Υποδομών Αναπτυξιακού Ποδοσφαίρου Α.Ο. ΚΑΒΑΛΑ

UEFA D