Η αντιμετώπιση της βίας στον αθλητισμό κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι. Και όποιος ισχυρίζεται πως έχει έτοιμη τη λύση, τότε ή μάγος ή αφελής ή ψεύτης είναι. Παρά ταύτα, υπάρχει κάτι, για το οποίο κι εμείς, από αυτές τις σελίδες, και άλλοι πριν από εμάς, «φωνάζουμε» εδώ και χρόνια ότι πρέπει, επιτέλους, να εφαρμοσθεί, μήπως και κάποτε αποκτήσουμε υγιείς γενιές φιλάθλων. Ως συνήθως, όμως, ουδεμία πολιτική ηγεσία του αθλητισμού, και όχι μόνον αυτού, το έχει λάβει σοβαρά υπ’ όψιν της, μολονότι οι προτάσεις είχαν θετική υποδοχή από τους αρμόδιους πολιτικούς. Δυστυχώς, και σε αυτή την περίπτωση, όλοι έμειναν στον λόγια. Ισως διότι η εφαρμογή του προγράμματος θα είχε απτά αποτελέσματα έπειτα από πολλά χρόνια. Και οι πολιτικοί, συνήθως, δεν μπορούν να περιμένουν τόσο.
Η αθλητική παιδεία ίσως ν’ αποτελέσει μακροπρόθεσμα έναν βασικό τρόπο αντιμετώπισης της βίας στον αθλητισμό. Είναι βέβαιον ότι αυτή η βία μπορεί να έχει αφορμή τις «γηπεδικές» και οπαδικές διαφορές, τα αίτιά της, όμως, είναι βαθύτερα. Συνεπώς, κι αν ακόμη εκθρέψουμε γενιές φιλάθλων και όχι φανατικών οπαδών, δεν σημαίνει πως θα την καταπολεμήσουμε. Δεν αξίζει, όμως, να προσπαθήσουμε;
Φυσικά και αξίζει. Διότι, καλή η καταστολή, καλύτερη, όμως, η πρόληψη. Και, βεβαίως, δεν εννοούμε τη βραχυπρόθεσμη πρόληψη, με αστυνομικά μέτρα, τα οποία, φυσικά, πάντα θα πρέπει να υπάρχουν και να εφαρμόζονται, καθότι οι κοινωνίες των ανθρώπων δεν είναι κοινωνίες αγγέλων. Εννοούμε την πρόληψη με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Τέτοιου είδους πρόληψη είναι η καθιέρωση, επιτέλους, του μαθήματος της Αθλητικής Παιδείας στα σχολεία, από την Α΄ τάξη του δημοτικού.
Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι υπόθεση πολλών. Τον βασικό ρόλο διαδραματίζουν η οικογένεια και το σχολείο. Γι’ αυτό λέμε ότι η Αθλητική Παιδεία θα φέρει απτά αποτελέσματα μετά πολλά έτη. Αν ποτέ καθιερωθεί ως μάθημα, η πρώτη γενιά των φιλάθλων θ’ αποφοιτήσει σε 12 χρόνια από το έτος εισαγωγής τής Αθλητικής Παιδείας στα σχολεία. Και οικογένεια θα κάνει αργότερα. Παρά ταύτα, τα παιδιά αυτά θα έχουν πάρει υγιείς βάσεις από το σχολείο (αν είναι τυχερά, και από την οικογένεια) και, πιθανόν, θ’ αρχίσει να χτίζεται σχετικά γρήγορα η κοινωνία των σωστών οπαδών. Θα μεταλαμπαδεύσουν αργότερα τις υγιείς αθλητικές αρχές τους και στα παιδιά τους κι έτσι, ελπίζουμε, πως κάποτε θ’ αποκτήσουμε φιλάθλους. Οπως προαναφέραμε, πάντως, τούτο δεν σημαίνει πως θα εξαλειφθεί η βία στα γήπεδα, διότι αυτή δεν οφείλεται μόνο στις οπαδικές διαφορές. Σίγουρα, όμως, θα έχει γίνει ένα άλμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
0 Σχόλια