Έφαγε πάγκο μέχρι και τη Γ΄Εθνική, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στο 24, έμεινε άνεργος να προπονείται με τους αναπληρωματικούς άσχετων ομάδων, αλλά δεν τα παράτησε ποτέ. Και ξαφνικά μέσα σε δυο χρόνια, να τος στα 28 του, βασικός τερματοφύλακας της Τσέλσι. Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ο Εντουαρντ Μεντί…
Το μεγάλο λιμάνι της Χάβρης, το δεύτερο μεγαλύτερο στη Γαλλία μετά τη Μασσαλία, φημίζεται για δύο πράγματα: τη στρατηγική θέση του λιμανιού στη θάλασσα της Μάγχης (μια «πύλη στον Ωκεανό» για εμπόρους και στρατιώτες) και την πρωτοποριακή αρχιτεκτονική του – με τα μεγάλα τσιμεντένια κτίρια που αλλάζουν υφές να σου δίνουν άλλοτε την αίσθηση του άγριου βράχου και άλλοτε εκείνη του βελούδου – ακόμη και ο εμβληματικός ναός του Σεν Ζοζέφ είναι κατασκευασμένος να μοιάζει με φάρο.
Ωστόσο, η μελαγχολία του λιμανιού της βόρειας Γαλλίας, ταιριάζει γάντι και στο μουντό βλέμμα και την τσαλακωμένη ανθρωπιά των καραβιών των μεταναστών που έφταναν για δεκαετίες στην πόλη, ανθρώπων που έχουν δρασκελίσει το κατώφλι της απελπισίας, αναζητώντας στον ήλιο μοίρα. Και δεν είναι τυχαίο που η Χάβρη είναι πλέον γνωστή και για έναν τρίτο λόγο: τα παιδιά της Caucriauville, μιας γειτονιάς που κατοικείται κυρίως από μετανάστες και από την οποία, έχουν ξεπηδήσει τεράστια ταλέντα, όπως ο Μαμαντού Νιανγκ, ο Σουλεϊμάν Ντιαβαρά, ο Βικάς Ντορασό, ο Τσαρλς Ν’Ζονγκμπια και με πρόσφατη προσθήκη, το απίθανο οδοιπορικό του τερματοφύλακα της Τσέλσι, Εντουάρντ Μεντί.
Όταν στα 16 του ο έφηβος Εντουάρντ, μετά από τρία χρόνια άοκνης προσπάθειας, είδε την ομάδα του, τη Χάβρη, να τον απορρίπτει για να κρατήσει τον Ζακαρί Μπουσέρ (ο οποίος παρεμπιπτόντως σήμερα είναι αναπληρωματικός στον Άρη), ο απαρηγόρητος Μεντί λίγο έλειψε να σταματήσει το ποδόσφαιρο, έριξε το βάρος στα μαθήματα και να περάσει το baccalauréat του, παίζοντας παράλληλα με τη δημοτική ομάδα της πόλης, μέχρι τα 19 του, οπότε αποδέχτηκε την πενιχρή πρόταση της γειτονικής Σερμπούρ που έψαχνε αναπληρωματικό τερματοφύλακα για τη Γ΄ Κατηγορία.
Το κλίμα στη Σερμπούρ ήταν καταπληκτικό, οι παίκτες ήταν φίλοι μεταξύ τους και περνούσαν πολλά βράδια στο σπίτι του ενός και του άλλου, ο ομάδα είχε αξιοπρεπείς πορείες και ο Μεντί δούλευε και δούλευε και πάλι δούλευε και εξηγούσε στους συμπαίκτες του ότι δεν είχε καν μεγάλα όνειρα, το μόνο που περίμενε ήταν απλά να βρεθεί ένα επαγγελματικό κλαμπ που θα του έδινε την ευκαιρία για μια μικρή καριέρα. Από την περίοδο της Σεμπούρ όμως του απέμειναν μόνο οι φιλίες, καθώς πιστεύοντας τις πομπώδεις υποσχέσεις ενός ατζέντη ότι του έχει βρει ομάδες που ενδιαφέρονται σφόδρα για αυτόν στην Αγγλία, δεν ανανέωσε το συμβόλαιο του, με αποτέλεσμα να μείνει εντελώς ξέμπαρκος, καθώς η πρόταση από την Αγγλία δεν ήρθε ποτέ και ο ατζέντης έγινε καπνός…
Το Φθινόπωρο του 2014 λοιπόν, ένας προδομένος και αποκαρδιωμένος Μεντί, επέστρεψε στην παλιά του γειτονιά και άρχισε να σχεδιάζει το μέλλον του εκτός ποδοσφαίρου, άλλωστε οι βαθμοί του ήταν καλοί και οι ευθύνες πολλαπλάσιες καθώς η κοπέλα του είχε εντωμεταξύ μείνει έγκυος. Έκανε διάφορες μικροδουλειές παράλληλα όμως έκανε και προπονήσεις με τις ρεζέρβες της Χάβρης αναζητώντας τις συμβουλές και την ηρεμία του παλιού του προπονητή.
Και ξαφνικά μετά από ένα χρόνο «ανεργίας», το Καλοκαίρι του 2016 χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ένας παλιός του συμπαίκτης από τη Σερμπούρ – «Είσαι διαθέσιμος; Ετοίμασε τα πράγματα σου γιατί φεύγεις για Μαρσέιγ». Εκείνη την εποχή η Μαρσέιγ έψαχνε έναν 4ο τερματοφύλακα για την Β΄ ομάδα της, «ένα παιδί που να είναι νέος και σοβαρός», όπως εξηγούσε ο προπονητής στις «ρεζέρβες» στην καλοκαιρινή του παρέα στις διακοπές, μέλος της οποίας έτυχε να είναι και ο κοινός φίλος και πρώην συμπαίκτης στη Σερμπούρ που πετάχτηκε αμέσως: «ξέρω ακριβώς ποιόν χρειάζεσαι, τον παίρνω τηλέφωνο τώρα».
Ο Μεντί άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, πήγαινε πρώτος και έφευγε τελευταίος από την προπόνηση και μελετούσε με θρησκευτική ευλάβεια τις κινήσεις του διεθνή Στιβ Μανταντά και όλων των μεγάλων αστέρων της Μαρσείγ, εντός και εκτός του τερέν. Αυτό που για κάποιον άλλο θα λογιζόταν σαν μια «χαμένη χρονιά» με σκέτο «χαμαλίκι», αυτός την αξιοποίησε σαν να ήταν το καλύτερο «μεταπτυχιακό». Η Μαρσέιγ ήθελε να τον κρατήσει με κανονικό συμβόλαιο, αλλά οι ζυμώσεις για την πώληση του κλαμπ πάγωσαν τις διαδικασίες και τότε ήρθε η πρόταση της Ρεμς, που τον είχε «κοζάρει» από τα βιντεάκια με φάσεις από την προπόνηση που ανέβαζε στα social media, ο προπονητής τερματοφυλάκων των «Φωκαιών». Στα 24 του χρόνια λοιπόν, ο Μεντί δέησε να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, με απολαβές 5.000 € τον μήνα.
Την πρώτη του χρονιά στην Ρεμς, έμεινε αναπληρωματικός του Γιοχάν Καρασό, αλλά συνέχισε να δουλεύει σαν τρελός και την επόμενη σεζόν, ακόμη και ο ίδιος ο «ανταγωνιστής» του είπε στον προπονητή ότι «πρέπει να παίζει ο μικρός γιατί είναι τεράστιο ταλέντο». Ο τροχός είχε πλέον γυρίσει. Ο Μεντί καθιερώθηκε στη Ρεμς και ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της ανόδου στην Α΄ Εθνική και τον Αύγουστο του 2019 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στην φιλόδοξη Ρεν. Το νερό είχε μπει πια για τα καλά στο αυλάκι και ο Μεντί υπήρξε βασικός συντελεστής της εκπληκτικής πορείας της ομάδας της Βρετάνης που την έφερε στην 3η θέση και την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ και με τις σπουδαίες εμφανίσεις του να κεντρίζουν το ενδιαφέρον της Τσέλσι.
Το γεγονός ότι μια μεγάλη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ, δαπάνησε 25 εκ € για έναν 28χρονο τερματοφύλακα με μόλις δύο χρόνια εμπειρία στη Ligue 1 και που παίζει μόλις τέσσερα χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο (χώρια το ότι πριν 6 χρόνια είχε μείνει εντελώς στα αζήτητα) σχολιάστηκε με βιτριολικό τόνο από τα βρετανικά ταμπλόιντ. Ο Εντουάρντ Μεντί όμως, μέσα στα χρόνια και της κακουχίες, έχει μάθει να δουλεύει σκληρά και να περιμένει την ευκαιρία. Και στην Τσέλσι δεν άργησε να την αρπάξει και σήμερα είναι πλέον το αδιαφιλονίκητο νούμερο ένα στην ομάδα, εκπαραθυρώνοντας από τη βασική ενδεκάδα τον τερματοφύλακα της Εθνικής Ισπανίας!
Στη Ρεν κανείς δεν έχει ξεχάσει τον Πιετρ Τσεχ. Μπορεί ο τεράστιος Τσέχος γκολκίπερ να έμεινε μόνο δύο σεζόν στην Βρετάνη σε χαλεπούς καιρούς (σώθηκαν την τελευταία αγωνιστική με νίκη επί της Μονπελιέ), αλλά δέθηκε με την ομάδα και τρία χρόνια αργότερα πρότεινε τον προπονητή τερματοφυλάκων της Ρεν Λολισόν για να προσληφθεί στην Τσέλσι. Τεχνικός διευθυντής σήμερα ο Τσεχ, υπεύθυνος τερματοφυλάκων ο Λολισόν και το καλοκαίρι του 2019 κανόνισαν ένα φιλικό μεταξύ της Ρεν και μιας Τσέλσι που η ενδεκάδα της οποίας απαρτιζόταν αποκλειστικά από παίκτες που προορίζονταν για δανεικοί. Ο Λολισόν «κόζαρε» κατευθείαν το ψιλόλιγνο παλικάρι από τη Σενεγάλη, ο Τσεχ έχει τυφλή εμπιστοσύνη στον πρώην προπονητή του και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Σύμφωνα δε με τον αστικό μύθο, η συμφωνία έκλεισε στα εγκαίνια μιας έκθεσης σύγχρονης τέχνης στην φημισμένη γκαλερί που διατηρεί η πρώην σύζυγος του Ρομάν Αμπράμοβιτς στο Λονδίνο, καθώς είναι γνωστές οι στενές φιλικές σχέσεις τους με την οικογένεια Pinault, ιδιοκτήτες της Ρεν και κατόχων της μεγαλύτερης συλλογής έργων σύγχρονης τέχνης στη Γαλλία. Γιατί ποιος είπε ότι μια επιβλητική έξοδος με μπλοκάρισμα της μπάλας πάνω από το κεφάλι του Χάρι Κέιν ή μια εκτίναξη στο «γάμα» με ανάποδο χέρι, δεν αποτελούν σύγχρονα έργα τέχνης;
0 Σχόλια