Γέμισαν χαμόγελα τα γήπεδα στην Κύπρο την έβδομάδα που μας πέρασε, μέσα σε πολύ αυστηρά μέτρα. Τα παιδιά επέτρεψαν μαζί με τους προπονητές τους στο " σπίτι τους " και έτσι έκλεισε ο κύκλος αυτός της αναστολής που υπήρχε από τα τέλη Οκτωβρίου. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξαν ο ΠΑ.Σ.Π. αλλά και ο νεοσύστατος Σύλλογος Γονέων Ανηλίκων Ποδοσφαιριστών της χώρας, οι οποίοι με αλλεπάλληλα αιτήματα τους, πάντα σε συνδυασμό με ακαδημίες ποδοσφαίρου της χώρας αλλά και ενημερωτικά μέσα, κατάφεραν την επανεκκίνηση του παιδικού αθλητισμού της χώρας.
Τι έχουμε κάνει εμείς στην Ελλάδα σαν άνθρωποι του αθλητισμού με την τόση αγάπη για τον παιδικό αθλητισμό και το μέλλον των παιδιών; Συσπειρωθήκαμε; Μάλλον όχι. Ενώ, υπάρχουν πολλοί, που κάνουν κρυφές, παράνομες προπονήσεις.
Διεκδίκησε με κάποιον επίσημο τρόπο ο παιδικός αθλητισμός την επανέναρξη του; Η απάντηση εδώ είναι πιο εύκολη. 100% όχι. Εκτός από σκόρπιες φωνές, ανθρώπων που απλά η κοινωνία αγνοούσε και δεν έδινε σημασία. Φωνές όμως τόσο σημαντικές. Άνθρωποι στους οποίους βγάζω το καπέλο. Επίσης, και με μεγάλη θλίψη παρατηρήσαμε ακόμα και όταν κάτι μπορούσε να φτάσει στον υπουργό αθλητισμού ή σε κάποιον με ανάλογο αξίωμα, ο καθένας απλά διεκδικούσε κάτι για τον τομέα του. " Να ανοίξει η κατηγορία μου, αλλά δείχνω και την αλληλεγγύη μου για εσένα". Καμιά συσπείρωση όπως αναφέραμε. Ακόμα και τώρα που σταδιακά ανοίγουν κάποια πράγματα, πολλοί από όσους ούρλιαζαν για το άνοιγμα του αθλητισμού, ξαφνικά σώπασαν. Επειδή άνοιξε η κατηγορία τους. Έτσι είναι οι άνθρωποι όμως. Αν η φωτιά δεν είναι στο σπίτι μου, δεν με πολύ νοιάζει.
Όλον αυτόν τον καιρό υπάρχει η τάση της απαξίωσης του ερασιτεχνικού αθλητισμού, ενώ ο παιδικός ούτε καν υπήρχε σε κάποια ατζέντα. Απλά είναι προγραμματισμένο κάποια στιγμή να ξεκινήσει και αυτό θα γίνει. Σας το υπογράφω πως δεν θα είναι νίκη κανενός. Θα είναι απλά η ροή που έχουν στο μυαλό τους. Γιατί κανένας όχι απλά δεν τους πίεσε, αλλά δεν έδωσε και κάποιο λόγο για να ανοίξουν.
Που είστε λοιπόν εσείς που αγαπάτε τόσο τον αθλητισμό και έχετε και θέσεις σε συμβούλια και ωραίες καρέκλες; Εσείς που βγάζετε φωτογραφίες με άτομα του αθλητισμού και καμαρώνετε; Τι διεκδικήσατε; Ποιες ήταν οι προτάσεις σας; Σιγή ιχθύος!
Μήπως τελικά δεν μας πολύ νοιάζει; Μήπως είναι καλή η αναστολή; Περιμένω με αγωνία τα πρώτα σας σχόλια και τις μεγάλες αναρτήσεις σε ιστοσελίδες για το πόσο σας έλειψαν όλα αυτά, όταν με το καλό ανοίξουμε.
Κύριοι, αποδείχθηκε πως είμαστε πολύ λίγοι, μπροστά σε αυτά που αξίζουν τα παιδιά. 4 μήνες κλειστά και δεν καταφέραμε τίποτα. Δεν αλλάξαμε ούτε κάποια βασικά πράγματα που έπρεπε. Δεν συζητήσαμε, δεν βάλαμε νέες ιδέες στο τραπέζι, δεν πήγαμε τον χρόνο πίσω στις ημέρες που το πάθος ξεχείλιζε μέσα μας, δεν εκμεταλλευτήκαμε τίποτα.
Απλά μια Δευτέρα, θα γυρίσουμε στο γήπεδο....
0 Σχόλια