Ad Code

Στα άδυτα του σκλαβοπάζαρου Αφρικανών ποδοσφαιριστών

    Τα τελευταία χρόνια, αμέτρητα ταλέντα από την Αφρική έχουν κατακτήσει σημαντικές θέσεις στα ρόστερ των ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών ομάδων. Όχι ότι δεν υπήρχαν νωρίτερα, αλλά ο αριθμός Αφρικανών παικτών στα πέντε κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είναι σήμερα υψηλότερος από ποτέ. Μέσω του ατομικού τους ταλέντου και της σκληρής δουλειάς, αρκετοί από αυτούς τους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές έχουν αποκτήσει φήμη και δόξα παγκόσμιας κλάσης. Ωστόσο, η απόδοση των αφρικανικών Εθνικών ομάδων σε παγκόσμια τουρνουά, όπως δηλαδή στο Παγκόσμιο Κύπελλο πρόσφατα ήταν αποτυχημένη.

    Συγκεκριμένα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, ούτε μια αφρικανική ομάδα δεν πέρασε από την φάση των ομίλων. Αν και υπάρχουν πολλοί λόγοι που προκάλεσαν αυτό το αποτέλεσμα, ο βετεράνος προπονητής Claude LeRoy έχει ρίξει την ευθύνη της αποτυχίας αυτής, στη θλιβερή κατάσταση των ακαδημιών ποδοσφαίρου των νέων στην Αφρική, εκεί όπου οι νεαροί ποδοσφαιριστές είναι εν δυνάμει σκλάβοι.

    Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο BBC Sport, ο LeRoy, προπονητής που οδήγησε το Καμερούν στην κατάκτηση του Αφρικανικού Κυπέλλου Εθνών το 1998, δήλωσε: "Ο μόνος στόχος αυτών των μάνατζερ είναι να πουλήσουν ποδοσφαιριστές για λίγα χρήματα. Παλεύω ενάντια σε αυτούς τους ανθρώπους για περισσότερα από 20 χρόνια."

    Ο Τζέικ Μάρς, επικεφαλής εκπαίδευσης και προστασίας νέων για το Διεθνές Κέντρο Αθλητικής Ασφάλειας (ICSS), εκτιμά ότι έως και 15.000 ποδοσφαιριστές από την Αφρική, εισέρχονται στην Ευρώπη κάθε χρόνο. Θαμπωμένοι από την αίγλη των κορυφαίων πρωταθλημάτων της Ευρώπης και εξαπατημένοι από μάνατζερ, που τους λένε ότι μπορούν να είναι το επόμενο μεγάλο αστέρι, αυτά τα παιδιά αφήνουν τις οικογένειές τους στην Αφρική για τα λαμπρά γήπεδα της Αγγλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, κυνηγώντας τα όνειρά τους.

    Αλλά το όνειρο γίνεται γρήγορα εφιάλτης. Αντί να μπουν στην μάχη μιας θέσης στο γήπεδο για τους μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους, αντιμετωπίζουν έναν αγώνα για επιβίωση. Η πρόκληση δεν είναι πλέον να μπουν στην αρχική εντεκάδα, αλλά να βρουν, φαγητό και κάπου να κοιμηθούν.

    Χωρίς να το θέλουν, έχουν γίνει το πιο βρώμικο μυστικό του ποδοσφαίρου. Θύματα της ποδοσφαιρικής αυτής εμπορίας ανθρώπων · ένα εμπόριο σκλάβων που διαλύει οικογένειες, στέλνει παιδιά σε ξένες πόλεις και μετά τα εγκαταλείπει, όλα αυτά στον βωμό του χρήματος.

   Υπάρχουν δύο βασικές «ζώνες» στις οποίες γίνεται η διακίνηση αυτή: Στη Βόρεια Αφρική και στα παράκτια έθνη, στην υπό Σαχάρια περιοχή δυτικά.

     Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών δημοσίευσε μια έκθεση το 2009 προειδοποιώντας ότι δημιουργείται ένα «σύγχρονο εμπόριο σκλάβων» με νέους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές. Σε μια έκθεση του Culture Foot Solidaire (CFS), μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης για την καταπολέμηση της εμπορίας ποδοσφαιριστών, υπήρξαν περισσότερες από 7.000 περιπτώσεις που αφορούσαν την Γαλλία, μεταξύ του 2005 και του 2014.

    Το Foot Solidaire υπολογίζει ότι οι μάνατζερ πληρώνουν ένα ποσό μεταξύ 2.000 και 6.500 δολαρίων για κάθε παιδί που στέλνουν σε μια ψεύτικη ποδοσφαιρική δοκιμή. Σύμφωνα με την CFS, το 98% των ποδοσφαιριστών αυτών που φτάνουν στο Παρίσι, είναι παράνομοι μετανάστες και το 70% είναι κάτω των 18 ετών.

    Ενώ το φαινόμενο της μετανάστευσης ποδοσφαιριστών από την Αφρική στην Ευρώπη υπάρχει πάρα πολλά χρόνια, μόνο τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει εξελιχθεί σε ένα μεγάλο φαινόμενο. Ισχυρές παρουσίες από αφρικανικές ομάδες στα παγκόσμια πρωταθλήματα νέων στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αφύπνησαν τον κόσμο, και τον οδήγησαν στην αναζήτηση ταλέντων στην Αφρικανική ήπειρο. Αυτό βοηθήθηκε από τους κανόνες της ΕΕ για ελεύθερη κυκλοφορία, οι οποίοι αύξησαν το ποσοστό σχετικά με τον αριθμό των παικτών από το εξωτερικό που ένας σύλλογος θα μπορούσε να δηλώσει και να απασχολήσει.

    Η πλειοψηφία των αγοριών που προέρχονται από την Αφρική θεωρείται, σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους ομολόγους τους, φθηνότερη, ταχύτερη, ισχυρότερη και πιο ευέλικτη. Κάθονται μπροστά από κυρίως λευκούς δασκάλους - ανιχνευτές, διευθυντές, προπονητές – οι οποίοι επιλέγουν τον πιο κατάλληλο.

    Το 2003, η FIFA εισήγαγε το άρθρο 19, έναν νόμο που καθιστά παράνομη τη μεταφορά παικτών κάτω των 18 ετών μέσω διεθνών συνόρων. Ωστόσο, το 2009, η FIFA αποκάλυψε ότι μισό εκατομμύριο ποδοσφαιριστές κάτω των 18 ετών εξακολουθούσαν να πωλούνται σε σωματεία. Το 2015, έγινε ρεκόρ με 2.233 διεθνείς μεταφορές ανηλίκων ποδοσφαιριστών από τη FIFA, ενώ μόνο 393 απορρίφθηκαν.

    Μια επίσημη δομή για τον εντοπισμό πιθανών ταλέντων στην Αφρική περιλαμβάνει ανώτατα όργανα διοίκησης όπως η FIFA, η UEFA και η Συνομοσπονδία Αφρικανικού Ποδοσφαίρου (CAF), σε συνεργασία με ευρωπαϊκούς συλλόγους και εγγεγραμμένες ακαδημίες στην Αφρική. Ωστόσο, τα περισσότερα παιδιά δεν φτάνουν σε τέτοιες ακαδημίες. Αντ 'αυτού προσπαθούν να βρουν τα πατήματα τους και περνούν τον δικό τους Γολγοθά.

    Υπάρχουν δύο είδη εμπορίας στα οποία ένας νεαρός ποδοσφαιριστής από την Αφρική θα μπορούσε να αναμειχθεί και εξαπατηθεί. Ο πρώτος είναι, όταν ο μάνατζερ οργανώνει ένα δοκιμαστικό στην Ευρώπη για τον παίκτη, μόνο και μόνο για να απαλλαγεί από αυτόν, και έτσι ο νεαρός ποδοσφαιριστής μένει χωρίς διαβατήριο, βίζα, χρήματα ή οποιοδήποτε μέσο για να επιστρέψει στην πατρίδα του, αν ο σύλλογος δεν ενδιαφέρεται για αυτόν.

    Στον δεύτερο τύπο, ο μάνατζερ ζητά από την οικογένεια να του δώσει, τις αποταμιεύσεις μιας ζωής, ώστε με τα χρήματα αυτά να μπορέσει να αγοράσει στον παίκτη ένα αεροπορικό εισιτήριο για τη Βαρκελώνη, τη Λυών, το Λονδίνο, ή όποιο σωματείο στην Ευρώπη φαίνεται να ενδιαφέρεται. Μόλις το αγόρι αφήσει την οικογένειά του πίσω, στην πύλη αναχώρησης, ο μάνατζερ εξαφανίζεται.

    Αυτή η παρανομία των μάνατζερ στην Αφρική είναι μια  αντανάκλαση της δυσοίωνης υποδομής και της πολιτικής σε επίπεδο ακαδημιών. Συναντάμε λοιπόν εδώ, ένα σύστημα τριών επιπέδων. Στη βάση βρίσκονται οι «ακαδημίες του δρόμου:» δεν αναγνωρίζονται από την ομοσπονδία και ονομάζονται «παράνομες». Τυχόν συναλλαγές που πραγματοποιούνται από αυτές τις ακαδημίες με ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να ελεγχθούν. Τα μικρά σωματεία φιλτράρονται στη μεσαία βαθμίδα. Είναι αναγνωρισμένοι σύλλογοι με ένα ενιαίο πρόγραμμα παραγωγής νέων παικτών με σκοπό την πώληση στην Ευρώπη. Στην κορυφή είναι ακαδημίες με σοβαρό οικονομικό υπόβαθρο από ευρωπαϊκούς συλλόγους και εταιρικούς χορηγούς. Αυτό οδήγησε σε ένα κύμα φιλανθρωπικών οργανώσεων υποστηρίζοντας ότι, από τότε που εφαρμόστηκαν τα ευρωπαϊκά συστήματα στις ακαδημίες ποδοσφαίρου στην Αφρική έχει ξεκινήσει και ένα νέο κύμα νεοαποικιακής εκμετάλλευσης..

 Πέρα από την Ευρώπη

   Η μετανάστευση και η εμπορία παικτών είναι μια ανησυχία που φτάνει πολύ πιο μακριά ​​από την Ευρώπη. Τον Ιούλιο του 2015, η FIFPro, η παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαιριστών, αποκάλυψε ένα δακτύλιο διακίνησης που συνδέει τις αφρικανικές χώρες με την Ασία.

   Οι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές ταξιδεύουν σπάνια σε μέρη τόσο διαφορετικά όσο η Νοτιοανατολική Ασία, η Αυστραλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι σύμβουλοι των CFS και του οργανισμού κατά της εμπορίας ανθρώπων, εξέφρασαν την ανησυχία τους για το εμπόριο μεταξύ της Αφρικής και των αναδυόμενων πρωταθλημάτων πλούσιων σε πετρέλαιο κρατών της Μέσης Ανατολής. Κάθε χώρα με χρήματα ονειρεύεται να δημιουργήσει ένα πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τόσο ισχυρό όσο η Premier League. Αναζητούν νέους, φθηνούς ποδοσφαιριστές για να το γεμίσουν και συχνά ξεκινούν με την Αφρική. Τα ανυποψίαστα παιδιά εμφανίζονται σε μια χώρα που δεν γνωρίζει τι να κάνει με αυτά και όπου, πολύ συχνά, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα.

   Σε ηλικία 15 ετών, ένα αγόρι από το Γιαουντέ του Καμερούν, εγκατέλειψε το σπίτι και την οικογένειά του αναζητώντας την δόξα αυτή. Ένας μάνατζερ ζήτησε από τους γονείς του ψεύτικα πιστοποιητικά θανάτου, ώστε οποιοσδήποτε σύλλογος να μπορεί να τον υπογράψει. Όταν λοιπόν, του πήρε όλα τα χρήματα που είχε, το διαβατήριό του, το πιστοποιητικό γέννησής του και το αεροπορικό εισιτήριο επιστροφής κατά την άφιξή του στο Παρίσι. Έτσι το παιδί οδηγήθηκε στην πορνεία από τον ίδιο. Αλλά αυτή δεν είναι η πιο θλιβερή ιστορία, ούτε η πιο σπάνια που θα ακούσετε. Υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που υποφέρουν από παρόμοιες καταστάσεις κάθε εβδομάδα.

   Αντί να γίνουν οι επόμενοι Samuel Eto'o ή Yaya Touré, αυτά τα παιδιά πέφτουν θύματα της τρομερότερης αυτής "τύχης" τους - της ίδιας "τύχης" που είχαν και οι πρόγονοί τους, αλλά αυτή τη φορά, από τα χέρια ενός διαφορετικού ένοχου.


Νίκος Βράντσης


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια