Ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1965 και ξεκάθαρα θα μπορούσε να έχει ήδη καταργηθεί ή έστω αλλάξει. Αντί αυτού παραμένει ακριβώς ο ίδιος τόσα χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα μεγάλο κύμα επικριτών του κανονισμού αυτού καθώς είναι παράλογο και αντιπαραγωγικό πλέον να επιμείνουμε σε έναν κανονισμό που θα σπάει το ισόπαλο σκορ σε δύο παιχνίδια. Θα λειτουργεί ως tie-breaker δηλαδή. Ναι ο σκοπός του και δίκαιος ήταν και εξυπηρετούσε κάποιους σκοπούς αλλά αυτές οι ημέρες έχουν παρέλθει καιρό τώρα.
''Συζητήσεις για τον κανονισμό έχουν γίνει και θα γίνουν πολλές και στο μέλλον'' έχει δηλώσει ο πρώην προπονητής της Manchester United, Alex Ferguson, ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους του ποδοσφαίρου. ''Γίνετε ένα μικρό debate για την χρησιμότητα του σήμερα, και υπάρχουν πολλοί που θεωρούν πως δεν είναι τόσο σημαντικός, όσο ήταν κάποτε''.
Σε αυτές τις δηλώσεις προσθέστε και αυτές ενός ακόμα σπουδαίου πρώην προπονητή, του Arsene Wenger. ''Το βάρος του εκτός έδρας γκολ είναι πολύ μεγάλο, βαρύ και δεν δικαιολογείτε πλέον. Θεωρώ πως είναι πρόβλημα για το σύγχρονο ποδόσφαιρο''
Έχουν δίκιο ή άδικο; Η άποψη μου είναι υπέρ της αλλαγής στον κανόνα αυτόν, όπως φάνηκε και από τις πρώτες γραμμές του κειμένου αυτού, για τον λόγο αυτό δίνονται και κάποιες εξηγήσεις:
1. Είναι ξεπερασμένος.
Το εκτός έδρας γκολ, εφαρμόστηκε πρώτη φορά το 1965, μετά από έναν προημιτελικό μεταξύ Λίβερπουλ και Κολωνίας που κρίθηκε από το στρίψιμο νομίσματος, αφού και οι δύο αγώνες έληξαν ισοπαλία χωρίς γκολ. Ήταν η μόνη λύση τότε για τέτοιου είδους καταστάσεις. Επίσης, όσοι συμμετείχαν αλλά και όσοι έβλεπαν αγώνες ποδοσφαίρου γύρω στο 1960, γνωρίζουν πολύ καλά πόσο δύσκολα ήταν τα ταξίδια εκείνη την περίοδο. Είτε για τις ομάδες είτε για τους φιλάθλους που ταξίδευαν σε έναν εκτός έδρας αγώνα.
Αυτές οι ημέρες όμως έχουν παρέλθει, όπως αναφέραμε και παραπάνω. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Alex Ferguson, ''αν γυρίσουμε πίσω 40 και 50 χρόνια θα δούμε ομάδες να επιτίθενται με ένα ή δυο παίχτες. Πλέον είναι 5 και 6 ή ολόκληρη η ομάδα με πολύ γρήγορο τρόπο ανάπτυξης. Επίσης έχουμε μια μεγάλη ανάπτυξη και βελτίωση των γηπέδων που ευνοούν αυτό το παιχνίδι, έτσι το να βγεις από την άμυνα στην επίθεση με πάσες, είναι πολύ πιο εύκολο από ότι ήταν κάποτε, επομένως μπορείς να επιτεθείς πολύ καλύτερα'' . Τι θέλει να πει με αυτό; Πως αρχικά ο γηπεδούχος είχε κάποτε το πλεονέκτημα της έδρας καθώς γνώριζε το γήπεδο, απλά πλέον όλες οι συνθήκες σε έναν αγώνα ευνοούν να παίξεις ποδόσφαιρο από το απλά να κάτσεις πίσω και να αμύνεσαι ευχόμενος σε ένα γκολ σωτηρία.
2. Είναι αντιπαραγωγικός.
Ένα ακόμα γεγονός από τον κανονισμό αυτό, από την φύση του κιόλας, είναι ότι η γηπεδούχος ομάδα πρώτα σκέφτεται το να μην δεχθεί γκολ και μετά να σκοράρει. Το έχουν δηλώσει ουκ ολίγες φορές άλλωστε προπονητές ακόμα και ποδοσφαιριστές σε συνεντεύξεις τύπου πριν από έναν αγώνα. Ο Arsene Wenger έχει δηλώσει: ''Κάποιες φορές νιώθαμε σαν ομάδα όταν παίζαμε στην έδρα μας να μην δεχθούμε γκολ, σαν να μας επηρεάζει, αυτό είναι και το πρώτο πράγμα που λένε οι προπονητές πλέον'' σε αυτό συμφώνησε και ο Alex Ferguson: ''όταν παίζαμε στην έδρα μας το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν να μην δεχθούμε γκολ''. Αν λοιπόν ο κανόνας αυτός είχε ως στόχο να τραβήξει από την άμυνα την φιλοξενούμενη ομάδα για να επιτεθεί, έκανε την γηπεδούχο να γυρίσει πίσω και να μην δεχθεί γκολ.
3. Καταστρέφει απόλυτα 2 ισόπαλα παιχνίδια.
Και αν ακόμα μπορεί να θεωρηθεί πολύ καινοτόμα η κατάργηση του κανονισμού αυτού, θα μπορούσε έστω να ξεκινήσει από 2 ισόπαλα παιχνίδια. 1-1 στο πρώτο ματς 0-0 στο δεύτερο και ξαφνικά μια ομάδα στην επόμενη φάση και μία εκτός. Κατά την άποψη μου εντελώς παράλογο. Είναι και τα δύο αποτελέσματα ισοπαλίες. Στην ισοπαλία δεν κερδίζει κανείς. Εδώ είναι το πρώτο βήμα που πρέπει άμεσα να γίνει πάνω σε αυτόν τον κανονισμό.
4. Δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στην παράταση.
Πλεονέκτημα στην παράταση ενός αγώνα δεν είναι μόνο ότι παίζεις ακόμα 30 λεπτά μπροστά στο κοινό σου, αλλά επίσης πως για την φιλοξενούμενη ομάδα 1 γκολ ισούται με χρυσό. Ναι μεν η παράταση είναι συνέχεια του αγώνα αλλά πρακτικά είναι ένα αυτούσιο παιχνίδι μικρότερης διάρκειας. Σκεφτείτε για παράδειγμα τον πρόσφατο αγώνα μεταξύ της Λίβερπουλ και της Ατλέτικο. Ένα γκολ στην παράταση οι φιλοξενούμενοι και ξαφνικά η Λίβερπουλ έπρεπε να βάλει 2 μέσα στα λίγα λεπτά που απέμειναν. Η συνέχεια γνωστή, όλη η ομάδα μπροστά άναρχα απλά να κυνηγάει το γκολ χωρίς καμία προσοχή στην άμυνα. Κάτι που θα έκαναν όλες οι ομάδες. Το σωστό μαζί με τις δύο ισοπαλίες να αλλάξει και αυτό. Η παράταση δηλαδή να είναι ένα αυτούσιο παιχνίδι, ως συνέχεια όχι απλά του δεύτερου αγώνα αλλά και των δύο αγώνων.
Μπορείτε να σχολιάσετε παρακάτω την δική σας θέση για αυτόν τον κανονισμό και να γίνει μια κουβέντα...
Νίκος Βράντσης
0 Σχόλια